Overdiagnostiek

Het thema overdiagnostiek houdt mij al vele jaren bezig Daarover publiceerde ik in het verleden al de volgende artikelen:

Recent verschenen:

Andere lezenswaardige artikelen over dit onderwerp zijn:

  • De serie artikelen in het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde 2022, van Krom et al. Verlies de nadelen van screening niet uit het oog (NTvG 2022;166:D6701), Van der Graaf De verhulde risico’s van screening (NTvG 2022;166:D6760)
  • Het artikel van Ropers  et al. Health screening needs independent regular re-evaluation. BMJ. 2021;374:n2049. doi:10.1136/bmj.n2049
  • Het artikel van Welch HG. Cancer Screening—The Good, the Bad, and the Ugly. JAMA Surg. 2022;157(6):468-469. doi:10.1001/jamasurg.2022.0669
  • Srivastava S, Koay EJ, Borowsky AD, et al. Cancer overdiagnosis: a biological challenge and clinical dilemma. Nat Rev Cancer. 2019;19(6):349-358. doi:10.1038/s41568-019-0142-8
  • In de Franstalige medisch-wetenschappelijke literatuur verscheen de vertaling van de hierboven genoemde NTvG-artikelen van Giard en Van der Graaf.  Zie: Les risques des dépistages – un éléphant dans un couloir · Cancer Rose

Opvallend is het stilzwijgen – doodzwijgen is misschien nog wel gepaster – van de voor kankerscreening verantwoordelijke organisaties, met name het RIVM en het kenniscentrum van de Erasmus Universiteit.
In het jaar 2022 werden zowel in ons land als internationaal in goed onderbouwde wetenschappelijke publicaties vraagtekens gezet bij de effectiviteit van kankerscreening en het gemis aan melding van de toch vrij uitgebreide nadelige effecten daarvan.
Even opvallend is dat de media hieraan geen aandacht hebben besteed. Onderzoek heeft duidelijk getoond dat de media vrij eenzijdig de voordelen van kankerscreening belichten maar niet aan de negatieve kanten. (zie daarover bijvoorbeeld: O’Keeffe M, Nickel B, Dakin T, et al. Journalists’ views on media coverage of medical tests and overdiagnosis: A qualitative study. BMJ Open. 2021;11(6). doi:10.1136/bmjopen-2020-043991).